Café Noir. Przeklęte miejsce. Przychodzę tu codziennie od lat. Ciągle spotykam te same, szare twarze, które chcą zapomnieć. O niezapłaconych rachunkach. Posranym dzieciństwie. Nieudanym życiu. Zrzędzącej żonie. Dzieciach, które nie wiedzieć czemu zeszły na psy.
Każdego dnia czuję ten sam zapach rozczarowania utopionego w wódce i nic nieznaczącym seksie. Marionetki. Wszystko to marionetki, które bezmyślnie poddają się woli lalkarza pociągającego za sznurki. Tańczą jak im zagram.
– Lola! Rusz tą swoją śliczną dupę i zapierdalaj na scenę!
Scena. Mocne słowo jak na kawałek zaplutej podłogi… A jednak to tutaj mam nad nimi władzę. Każdy mój ruch przyciąga spojrzenia. Pobudza zmysły. Daje kontrolę nad stadem zwierząt, które łączy jedno – instynkt. Pierwotny i niepohamowany.
I’ve told every little star
Just how sweet I think you are
Why haven’t I told you?
Da-dum, da-da-da-da-da-da-da
Da-dum, da-dum
Da-da-da-da-da-da-da-da
Zasycha mi w ustach. Na chwilę zapominam kim jestem i co tu robię. Myślę tylko o tym, że gdzieś tam jest. Patrzy na mnie. Głośno przełykam ślinę. Próbuję się ruszyć, ale nie mogę. Jakaś siła wgniata mnie w ziemię. Słyszę wokół siebie śmiechy i szepty. Stłumione. Słyszane jakby z oddali. Kątem oka widzę ciemną postać.
I’ve told ripples in a brook
Made my heart an open book
Why haven’t I told you?
Da-dum, da-da-da-da-da-da-da
Da-dum, da-dum
Da-da-da-da-da-da-da-da
Zabija mnie niepewność. Tysiąc możliwych scenariuszy miażdży mi czaszkę przeszywającym bólem. Czuję się naga. Przeźroczysta. Przewidywalna. Nie mogę już sobie ufać.
Friends ask me „am I in love”?
I always answer „yes”
Might as well confess
If I don’t they guess
Da-dum, da-da-da-da-da-da-da
Da-dum, da-dum
Da-da-da-da-da-da-da-da
Muszę to zrobić dzisiaj. W przeciwnym razie już nigdy nie zdobędę się na odwagę. Café Noir mnie zniszczy. Wrośnie we mnie i wypatroszy od środka jak resztę nieszczęśników, którzy przychodzą tu, bo myślą, że tego właśnie chcą.
Maybe you may love me too
Oh my darling if you do
Why haven’t you told me?
Da-dum, da-da-da-da-da-da-da
Da-dum, da-dum
Da-da-da-da-da-da-da-da…
Tekst: Karolina Grabarczyk
Ilustracje: Rafał Grabarczyk
Animacja: Rafał Grabarczyk
Muzyka: Adrian Anioł
W tej samej serii:
część pierwsza: Café Noir